Mantelzorger Sandra: "Ik moest voor mezelf kiezen"

Sandra (57) was mantelzorger voor haar moeder die dementie heeft. Op een gegeven moment kon ze de zorg niet meer alleen dragen. Ze regelde toen dat haar moeder naar een verpleeghuis in de buurt kon. 

Sandra vertelt haar verhaal. Zo kan ze met haar ervaring andere mantelzorgers helpen.  

Mijn moeder is de laatste tijd erg achteruit gegaan. Tot voor kort woonde ze nog thuis. Maar dit ging steeds minder goed. 

Zo belde ze me een tijd geleden in paniek op. Ze wilde haar kleding in de spoelbak wassen. Maar was vergeten de kraan dicht te draaien. Het water stroomde door de hele keuken.

Mantelzorg naast drukke baan en familie

Gelukkig was ik thuis en kon ik direct naar haar toe. Dat lukt niet altijd want ik heb een drukke baan. Daarnaast heb ik de zorg voor 3 kinderen. Met de mantelzorg voor mijn moeder erbij werd het mij soms te veel. 

Het moment dat het echt mis ging

Laatst ging het echt mis bij mijn moeder. Ze woonde bij me in de buurt. Blijkbaar wilde ze ’s avonds nog op bezoek komen. Ze ging lopen maar kon mijn huis niet vinden. Hierdoor heeft ze uren gedwaald.  

Gelukkig was er een andere vrouw die zag dat ze in de war was. Zij heeft toen de politie ingeschakeld. De politie kon achterhalen dat het om mijn moeder ging. Ze hebben mij rond 2 uur ’s nachts mijn bed uit gebeld. Dit was enorm schrikken. 

Mantelzorg werd te zwaar

Deze gebeurtenis maakte voor iedereen duidelijk dat mijn moeder niet meer zelfstandig kon wonen. Ik moest mijn moeder in veiligheid brengen en mezelf ontlasten. Ze heeft namelijk constant zorg, ondersteuning en toezicht nodig.  

Ik heb met liefde de volledige mantelzorg voor mijn moeder gedaan. Maar ik merkte dat de zorg nu echt te zwaar werd voor me. Ik moest voor mezelf kiezen. 

Op zoek naar een passende oplossing

Ik zocht al een poosje een passende oplossing voor de situatie van mijn moeder. Op internet vond ik veel informatie. Ook sprak ik met haar huisarts. Die vertelde me dat ik een aantal zaken in gang moest zetten. De eerste stap was indicatie voor langdurige zorg aanvragen bij het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg). 

Een verpleeghuis in de buurt leek mij het beste voor mijn moeder. Helaas was daar een wachtlijst. Mijn moeder ging daarom tijdelijk naar een verpleeghuis in een stad verderop. Het kon echt niet langer wachten. Deze oplossing heet crisiszorg. 

Zelf meer rust door plek in het verpleeghuis

Gelukkig is er inmiddels een plek vrijgekomen in het verpleeghuis hier in het dorp. Mijn moeder woont nu weer bij mij in de buurt. Ik weet dat ze veilig is en dat er goed voor haar wordt gezorgd. Hierdoor heb ik zelf ook meer rust. Ik heb weer meer tijd en energie voor mijzelf en mijn gezin. Dat is fijn. Maar ik ben vooral blij dat ik weer echt haar dochter kan zijn.