Maartje voelt zich het beste thuis in haar eigen wereld

Maartje is 61 jaar en woont in een ggz-kliniek. Ze heeft paranoïde schizofrenie. Maartje vertrouwt niemand. Juist de mensen die ze goed kent belanden in haar wanen. Haar zus vertelt dat ze altijd al een stil en teruggetrokken meisje was.  

Naarmate Maartje ouder werd merkten we steeds meer hoe anders ze was. Ze zat vaak urenlang alleen op haar kamer. Tijdens haar studie ging het plotseling mis. Maartje werd agressief. Ze liep weg en sloot zich af voor contact. Ze dwaalde verward rond. De politie schakelde uiteindelijk de crisisdienst in. Maartje belandde langdurig in een ggz-kliniek. Daar woont ze nog steeds.

Liefst alleen

“Maartje is totaal niet bezig met de wereld om haar heen. Ze is ook niet in contact met andere mensen. Ze komt liever niet buiten. Ze is het liefst de hele dag op haar eigen kamer of in de tuin. Ze rookt dan sigaretten en praat tegen zichzelf. Soms is ze agressief tegen personeel of medebewoners. Maartje zorgt niet voor zichzelf. Ze vermijdt het liefste contact met andere mensen. Soms is ze aanwezig op de groep. Maar dit leidt al snel tot conflicten. Juist de mensen die dichtbij haar staan wantrouwt ze. Maartje denkt dat deze mensen haar willen vergiftigen. Ze heeft hierom ook het contact met onze ouders verbroken.”

In haar eigen wereld

“Maartje krijgt eens in de 3 weken haar medicatie per injectie. Anders smokkelt ze hiermee. Ze laat alles over aan de verpleegkundigen en begeleiders. Maartje heeft weinig ziekte-inzicht. Ze verwaarloost zichzelf volkomen. Ze is zelf niet in staat te beoordelen wanneer ze hulp nodig heeft. Ze leeft in haar eigen wereld.”