In haar beschermde woonomgeving kan Katja kleine stapjes zetten

Katja is 42 jaar en heeft autisme. Daarnaast heeft ze een posttraumatische stressstoornis en schizofrenie. Vanaf haar twaalfde jaar is Katja in verschillende instellingen opgenomen. Jarenlang kwam ze nauwelijks van de instellingsterreinen af. Zij werd regelmatig geïsoleerd; soms langere periodes. Haar moeder vertelt hoe het nu met haar gaat. 

Katja ontwikkelde zich duidelijk anders dan haar leeftijdsgenoten. Ze vond bij hen dan ook geen aansluiting. Op de basisschool werd ze gepest. Veranderingen gaven haar veel stress. Ze had moeite om vrienden te maken en raakte snel overprikkeld. Al op jonge leeftijd kon ze agressief reageren.

Weer toekomstperspectief 

“Katja woont nu in een beschermd wonen voorziening. Daar krijgt ze 24 uur per dag begeleiding. Ze heeft daar een eigen appartement. Ze komt weer buiten. Ze leert een aantal huishoudelijke taken zelf te doen. Misschien zit dagbesteding er in de toekomst ook nog wel in. Katja kan goed met haar begeleiders overweg als ze die eenmaal kent. Behalve met mij heeft ze verder geen sociale contacten. Nieuwe mensen leren kennen vindt ze heel moeilijk. Toch staat ze er wel open voor. Katja is snel bang dat mensen het over haar hebben of haar niet aardig vinden. Ze raakt in paniek als ze het hier niet direct met de begeleiding over kan hebben. Veranderingen blijven erg moeilijk voor Katja om mee om te gaan. Haar begeleiders helpen haar hiermee.” 

Veilige omgeving 

“Katja is prikkelgevoelig en erg angstig. Door haar jarenlange opname is ze gewend geraakt aan het leven in een zorginstelling. Ze zou niet meer anders kunnen. Van het idee alleen al raakt ze in paniek. Ze is erg afhankelijk van begeleiding. Ze stelt zich ook erg afhankelijk op. Ze vertrouwt maar weinig mensen. Alleen in een voorspelbare situatie durft ze zich in kleine stapjes te ontwikkelen. Na een jaar wennen en oefenen durft ze nu samen met de begeleiding boodschappen te doen. Een hele overwinning voor Katja. Ze kan maar weinig aan. Daarom moeten begeleiders veel zaken van haar overnemen. Ook is sterk toezicht op medicatie nodig.  

Katja kan dingen moeilijk in perspectief zien. Het nieuws bijvoorbeeld. In de avond lopen prikkels dan ook vaak op. Ze heeft dagelijks gesprekken met de begeleiding. Dit voorkomt dat de spanningen teveel oplopen.”  

Kleine stapjes 

“Katja is blij met de stapjes die ze nu zet. Wel blijft 24 uur per dag zorg in de nabijheid nodig. Dit blijft ook zo als ze zich nog verder ontwikkelt. De behandeling is maar beperkt succesvol voor Katja. Dit komt door de combinatie van een ontwikkelingsstoornis en ernstige psychiatrische problematiek. Ze kan gebeurtenissen niet in perspectief plaatsen en ze kan angsten niet relativeren. Daardoor kan Katja door alledaagse dingen op ieder moment in paniek raken.”